Yokluğu, sedef hastalığı riskini büyük ölçüde artıran iki gen belirlendi. Bilim damlarına göre hastalığın mekanizması daha iyi anlaşılacak ama kesin tedavi için henüz erken.

İngiltere’deki Nottingham Üniversitesinden genetik uzmanlarının yaptığı, İspanya, İtalya, Hollanda ve İngiltere’den 2.831 kişinin katıldığı araştırma, LCE3B ve LCE3C genlerinin büyük oranda sedef hastalığıyla bağlantılı olduğunu gösterdi.

Araştırma, LCE3B ve LCE3C genlerinin, derinin korunmasına katkıda bulunduğunu, bu genler olmadığı takdirde derinin zarar gördüğünü ve sedef hastalığına neden olan iltihaplanmaların meydana geldiğini ortaya koydu.

Tedavi için henüz erken

Bilim adamları, bu genlerin belirlenmesiyle sedef hastalığının mekanizmaları daha iyi anlaşılsa da, hemen tedavinin bulunmasını beklemek için erken olduğunu belirtiyorlar. Araştırma Fransa’da yayımlanan “Science et Avenir” dergisinde yer aldı.

Sedef hastalığı hakkında

Kökü, eski Yunancada kaşıntı anlamındaki “psora” kelimesinden gelen sedef hastalığı en çok dizler, dirsekler, kasık bölgesi ve genital bölge, kollar, bacaklar, avuç ve ayak tabanları, saçlı deri ve vücuttaki kıvrım bölgelerinde görülüyor.

Hastalığın olduğu bölge kızarıyor, üzerinde kalın gümüş renkli kabuklanmalar oluşuyor. Bazı vakalar kişinin hastalığının farkında olmayacak kadar hafif seyrediyor.

Diğer taraftan hastalık vücudun büyük kısmına dağılacak şekilde şiddetli olabiliyor. Sedef hastalığı aynı ailenin birden fazla bireyinde görülebilmesine rağmen bulaşıcı değil.